Αναγέννηση Συλλόγου Υπαλλήλων Γενικής Τράπεζας

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ  ….. ΨΕΜΑΤΑ

Οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν είναι αφέντες του λαού, μα υπάλληλοί του. Ο λαός πρέπει να μπορεί να τους διορίζει και να τους απολύει όποτε θέλει. Δεν υπάρχει θέμα να συμβληθούν με το λαό, πρέπει να τον υπακούσουν. Ζαν Ζακ Ρουσσώ

“ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ”.   Μεγάλη κουβέντα κ.κ. του προεδρείου του συλλόγου. Μόνο που αντί να την λέτε συνέχεια (την κουβέντα), προς τον εαυτό σας, κοιτώντας τον καθρέπτη και   προκαλώντας την αυθυποβολή σας* (Αυθυποβολή  είναι η διαδικασία κατά την οποία το άτομο επηρεάζει συνειδητά τον εαυτό του με σκέψεις που το ίδιο επιλέγει ως προς κάποιον τομέα ή κάποια περίσταση), καλό θα ήταν να αρχίσετε να γράφετε αυτά που λέτε, σε λευκές σελίδες χαρτί,  τόσες πολλές φορές όπως παλιά οι μαθητές στην τιμωρία που τους επέβαλαν κάποτε  οι δημοδιδάσκαλοι, ώστε να καταλάβετε πραγματικά το νόημα των γραφομένων σας. Στις παρακάτω γραμμές και  σελίδες, θα αφήσουμε ασυγκράτητες τις σκέψεις μας, και θα σας πούμε, αλήθειες και «αληθινά ψέματα», θρύλους (όχι αθλητικούς), αλλά και θρυλούμενα, δοξασίες και δόγματα, μύθους όπου ανιχνεύοντας τους κάποιος θα βρει τις καλά κρυμμένες αλήθειες,  αλλά και ωμή και σκληρή πραγματικότητα. Πριν περίπου δέκα χρόνια, η Γενική Τράπεζα πουλήθηκε στην Societe General, παραμονές των εθνικών εκλογών. Σύμφωνα μάλιστα  με κάποια θρυλούμενα,  τα οποία ωστόσο ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν, η πώληση της Τράπεζας προς τους Γάλλους ολοκληρώθηκε με 4-5 λιτές κουβέντες. «Τελειώνετε με την Γενική». Στο άκουσμα της πώλησης κάποιοι μειδίασαν, κάποιοι «καρφίτσωσαν», ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη τους,  κάποιοι άλλοι πίστεψαν πως θα φάνε με χρυσά κουτάλια, κάποιοι μίλησαν απλά  για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, και  κάποιοι φωνάζανε και ωρύονταν πως κακώς πουλήθηκε η Τράπεζα και με τις επικείμενες εκλογές και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού το οποίο διαφαίνονταν περίτρανα η νέα άρχουσα τάξη θα άνοιγε τον φάκελο της Γενικής. (όσο άνοιξε και αυτός της Κύπρου). Ο ηγέτης της τότε παράταξης, με την ήττα να είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο και το ένα μετά το άλλο τα δυσοίωνα μηνύματα να φτάνουν στο Μέγαρο, και αφού θεώρησε πως όλα επί δικής του θητείας έγιναν καλώς, (δεν υπήρξε ποτέ διαφθορά που κόντεψε να σαπίσει σχεδόν όλη την κοινωνία, κανένα ολυμπιακό έργο δεν υπερτιμολογήθηκε, και πάνω από όλα το χρηματιστήριο, δεν ήταν τίποτε παραπάνω,  από μία ακόμη καλογυρισμένμη ταινία θρίλερ, συνέχεια των σειρών Παρασκευή και 13, ή  ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες), το μικρό Χόμπιτ, φώναξε στο σπίτι του τον «συνεχιστή της ιστορίας» και του παρέδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής και την βαριά πραγματικά κληρονομιά του, ξεχρεώνοντας έτσι προς τον «συνεχιστή», την βοήθεια που του είχε παράσχει και εκείνος για να αναρριχηθεί στην αρχηγία του κόμματος και τον πρωθυπουργικό θώκο.  Αυτόν τον «συνεχιστή της ιστορίας»,  με τα έργα και τις ημέρες του θα τον δούμε λίγο παρακάτω. Ο ανώτατος άρχων έφυγε σιωπηλά και ήσυχα από την κεντρική πολιτική σκηνή και ίσως να είναι ο μοναδικός που να γνωρίζει το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε επί των ημερών του. Σήμερα εμφανίζεται αραιά και που ανά την Ευρώπη  και δίνει διαλέξεις περί «τις πταιει», και φτάσαμε ως εδώ, ενώ δεν παραλείπει και να αρθρογραφεί σε διάφορες φίλιες εφημερίδες.  Οι εκλογές έγιναν και το πολιτικό σκηνικό πραγματικά άλλαξε. Ο νέος ηγέτης, ο νέος ποιμήν,  υποσχέθηκε προεκλογικά προς τέρψιν των φίλων και οπαδών, πως θα ανοίξει τον «φάκελο» της Γενικής, μόλις αναλάμβανε την πολυπόθητη εξουσία, προκαλώντας ρίγη χαράς στο ποίμνιο του και ανησυχίας στους αντιπάλους του. Αντ΄ αυτού, όμως είδε πολύ τηλεόραση –κατά δήλωση του-, κάποιοι άσπονδοι φίλοι και εχθροί είπαν πως έπαιξε και πολύ Play Station ή X box, δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι,  φήμη την οποία σαφώς δεν υιοθετούμε καθώς ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε, αθλήθηκε όμως είναι η αλήθεια αρκετά,  με αποτέλεσμα ένας σοβαρός τραυματισμός να βάλει πρόωρο τέλος στην «αθλητική του καριέρα»,  και έτσι σεμνά και ταπεινά ο νέος ποιμήν με το επιτελείο του έπεσαν με τα μούτρα στην δουλειά. Αφού ήρθαν σε ευθεία ρήξη με «νταβατζήδες» και μη,  και έδωσαν «ομηρικές μάχες», η έκβαση των οποίων αμφισβητείτε από πολλούς, αν ήταν νικηφόρες, συνέχισαν την σκληρή δουλειά με «ανταλλαγές ακινήτων και εκτάσεων Μονής με αγιασμένα ύδατα και χρυσόβουλα».

(Σημείωση: απόσπασμα από μερίδα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Ηλεκτρονικού Τύπου:  Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αποφάνθηκε πρόσφατα ότι δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στις ανταλλαγές ακινήτων και εκτάσεων της Μονής Βατοπαιδίου, χαρακτηρίζοντάς τες νόμιμες, γκρεμίζοντας ακόμα ένα κομμάτι από το «σκάνδαλο». Οδηγός για την απόφαση του Πρωτοδικείου αποτελεί ένας νόμος του 1951 με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. (0+0=14% ΑΠΛΑ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΚΑΙ ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ).  Αντιμετώπισαν λοιπόν με στωικότητα και χρησμούς,  απόπειρες αυτοκτονιών, δωροδοκιών, dvd, SIEMENS, & ΟΙ ΜΕΝ & ΟΙ ΔΕΝ (Βένετοι & Πράσινοι),  και άλλα τέτοια θαυμαστά πράγματα, και κουρασμένοι και αποκαμωμένοι από όλες αυτές τις μάχες,  ηγέτης και πραιτωριανή  φρουρά, είδαν πως ήταν ώρα, σεμνά και ταπεινά να αποχωρήσουν, (μετά και τα δυσοίωνα μηνύματα των δημοσκοπήσεων).  Λίγο πριν την «υποστολή της σημαίας» ο ηγεμόνας θυμήθηκε πως είχε δώσει μία υπόσχεση για μία τράπεζα. Θολωμένος όμως και κουρασμένος από όλες αυτές τις μάχες, μπερδεύτηκε και αντί να ανοίξει τον «φάκελο», της Γενικής, προς έκπληξη όλων πούλησε την Εμπορική Τράπεζα πάλι σε Γάλλους!!!  Έτσι μυστικά και ήσυχα πήρε την πολιτική του «σύνταξη», και από τότε, δεν έκανε ποτέ ξανά καμία δημόσια εμφάνιση στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Σήμερα η φωνή του ακούγεται αραιά και που, «χαμένη» μέσα από στα έδρανα της Βουλής  να ψελλίζει ενοχικά ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!  Το ποίμνιο περιήλθε σε απελπισία (βλέπετε όσο διάστημα επικεφαλής ήταν ο προηγούμενος ηγεμόνας), το «κοπάδι», άρχισε να μπαίνει σε εποχή λιτότητας και εσωστρέφειας κάτι για το οποίο δεν ήταν συνηθισμένο όλα τα προηγούμενα χρόνια). Με την προκήρυξη των εκλογών το ποίμνιο αντί να κάνει πράξη την παροιμία που λέει «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται», αποφάσισε να πιαστεί από τα μαλλιά του νέου ηγέτη  (τα οποία ομολογουμένως ήταν και λίγα),  ο  οποίος ξεπρόβαλε στην άκρη του τούνελ,  και με το επικό και αξεπέραστο ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, πήρε την πολυπόθητη ψήφο εμπιστοσύνης του ποιμνίου.  Ο νέος αυτοκράτορας  μπορεί να μην έκανε την εμφάνιση του πάνω σε άσπρο άλογο και με αστραφτερή πανοπλία αλλά με σακίδιο πλάτης  και ποδήλατο «τραγουδώντας  μάλιστα,  είχα το όνειρο μου, το ποδήλατο μου πάμε για ορθοπεταλιές», αλλά  η βεβαιότητα του και μόνο πως μπορεί να σώσει τον ασθενή  «χώρα», ο οποίος έμπαινε σε τροχιά εντατικής,  ήταν αρκετό για να του δώσουν τα κλειδιά της εμπιστοσύνης και της διακυβέρνησης. Ο νέος ταγός-λαγός* (λαγός το συγκεκριμένο προσωνύμιο στην αθλητική ορολογία και ειδικά στα αθλήματα στίβου δίνεται στους αθλητές εκείνους, οι οποίοι αναλαμβάνουν να οδηγήσουν την «κούρσα» δίνοντας γρήγορο ρυθμό και τέμπο, ώστε να «τραβήξουν», τα φαβορί και να τρέξουν  πιο γρήγορα κάνοντας έτσι κάποιο ρεκόρ ευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο. Συνήθως οι λαγοί αθλητές τερματίζουν από την μέση και κάτω ή ακόμη και στην τελευταία θέση).  Ο νέος αυτοκράτορας αφού αθλήθηκε και αυτός αρκετά (σε θάλασσα και γυμναστήρια) σαν τον προκάτοχο του, ανέβασε και κατέβασε πολλές φορές τα μανίκια του και έτσι με τους «εκλεκτούς του», θεώρησε πως είχε έρθει η ώρα για δουλειά.  Μέτρησαν τα κουκιά είδαν πως μόνο λεφτά δεν υπήρχαν  και μετά από αρκετές πρόβες στον καθρέπτη έβαλε το καλό του κουστούμι, μετέβηκε στο πανέμορφο, & ακριτικό Καστελόριζο, και με φόντο το μελαγχολικό ηλιοβασίλεμα και τις βαρκούλες να κουνιούνται, ανακοίνωσε την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, κάνοντας τον ΟΛΙ ΡΕΝ, να αναφωνεί με σαρδόνιο χαμόγελο ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ, και τους τελευταίους ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝ΄.  Τα μνημόνια άρχισαν να υπογράφονται το ένα πίσω από το άλλο η εθνική κυριαρχία να υποδουλώνεται όλο και περισσότερο, οι πρώτες αυτοκτονίες άρχισαν να μπαίνουν για τα καλά στις ζωές των Ελλήνων, (κάποιοι πιο τολμηροί τις χαρακτήρισαν δολοφονίες, αφού όπως υποστηρίζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξωθήθηκαν στο απονενοημένο διάβημα), ο μισθός μακελεύτηκε και έμεινε ο μισός, το βιοτικό επίπεδο έφτασε σαν και αυτό προ σαράντα-πενήντα ετών, οι ουρές στα συσσίτια γινόντουσαν όλο και μεγαλύτερες, οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 2,5 εκατομμύρια, και μέσα στα μισό μόλις αιώνα οι Έλληνες βρέθηκαν σε μία πολύ γνώριμη για αυτούς θέση. Πριν πενήντα χρόνια οι γονείς αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους με δάκρυα λύπης στα μάτια που ξενιτεύονταν για να πάνε εργάτες για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα οι γονείς αποχαιρετούν και πάλι τα παιδιά τους με δάκρυα, χαράς όμως αυτή την φορά,  που μπορούσαν σαν επιστήμονες πλέον  να κυνηγήσουν το όνειρο τους μακριά από την κόλαση της γενέτειρας, σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. 

 ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ, όπως λέει και ο λαός.  Ο ταγός-λαγός* τρόμαξε με ντόμινο των εξελίξεων και μετά από απαίτηση εχθρών και άσπονδων φίλων υποχρεώθηκε σε άτακτη φυγή μαζί με την φρουρά του, παίρνοντας μαζί του και τις λίστες του, (Λαγκάρντ)!  Αυτός ο ηγεμόνας και η επίλεκτη φρουρά του, χαρακτηρίστηκαν από δικούς τους ανθρώπους σαν ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα δυστυχώς,  -με δική τους δήλωση- δεν είχαν διαβάσει καν τι υπέγραφαν. Σήμερα η φρουρά του συγκεκριμένου ηγέτη αγνοείται ενώ και ο ίδιος γυρίζει τον κόσμο με κάποια ιδιότητα, και δίνει διαλέξεις έναντι αδρής αμοιβής μάλιστα, «όπως υποστηρίζουν κάποιες φαρμακόγλωσσες», για το  τι φταίει και  φτάσαμε ως εδώ, ενώ όποτε βρίσκεται στην χώρα του, προσπαθεί μέσα στον Ναό της Δημοκρατίας (Βουλή), να υπερασπιστεί τις επιλογές του και την ένταξη της χώρας στους διάφορους μηχανισμούς στήριξης βροντοφωνάζοντας ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!  Το δαχτυλίδι της διαδοχής άρχισε να γυρίζει από χέρι σε χέρι και διάφοροι υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί (οι οποίοι θύμιζαν εφημερεύοντες γιατρούς και επιμελητές στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Μ.Ε.Θ.), να προσπαθούν  να σώσουν τον ασθενή (την χώρα και τους πολίτες της), οι οποίοι έπνεαν τα λοίσθια και αγγελοκρούονταν. Τότε στο βάθος του «δρόμου», φάνηκε ο τελευταίος των Μοϊκανών από τους ηγέτες. Κάποιοι υπερασπιστές του, είπαν πως ήταν η τελευταία ελπίδα της χώρας και πως έφερνε μαζί του κάτι από «αέρα Πολιτικής Άνοιξης». Αλλοίμονο όμως και αυτός  είχε πολλούς περισσότερους πολέμιους από ότι υποστηρικτές.  Έτσι λοιπόν οι αντίπαλοι και εχθροί του είπαν πως η «πολιτική άνοιξη»,  την οποία έφερνε μαζί του δεν ήταν τίποτε παραπάνω από αναμασόμενο δισκίο αφού και στο παρελθόν αυτή η «Άνοιξη», που είχε επιχειρήσει, είχε αποτύχει οικτρά. Κάποιοι άλλοι του «χρέωσαν» το άνοιγμα των συνόρων την μακρινή δεκαετία του 1990, και την δημιουργία τότε του πιο σύντομου ανέκδοτου. «Αλβανός Τουρίστας». Κάποιοι είπαν πως για να αναλάβει το αξίωμα του πρωθυπουργού έστειλε «δήλωση μετάνοιας και μεταμέλειας», σε φίλους και λιγότερο φίλους και τους διαβεβαίωνε πως θα τηρηθούν στο ακέραιο τα προαπαιτούμενα, (ότι έχει υπογραφεί και συμφωνηθεί)! Κάποιοι ακόμη πιο κακεντρεχείς κάνοντας στο έπακρο πράξη την παροιμία, η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, του χρέωσαν ανυπακοή  και αγνωμοσύνη, προς την παράταξη που τον ανέδειξε. (τον θεώρησαν υπαίτιο για την  πτώση της κυβέρνησης του την μακρινή δεκαετία του ‘90).  Με τον εσωτερικό πόλεμο να μαίνεται, τους εταίρους φίλους μας,  να μας διαμηνύουν πως το χρέος σας θα μπορεί  ίσως, να γίνει βιώσιμο από το 2020 και βλέπουμε, (σήμερα είναι σταθερά πάνω από το 160%), τον φαύλο κύκλο και την εσωστρέφεια στα οποία είχε περιέλθει η χώρα, τις αυτοκτονίες να έχουν ξεπεράσει τις 3.000 τα τελευταία 4,5-5 χρόνια (ούτε σε περίοδο πολέμου τόσοι πολλοί νεκροί, κατά μ.ο. 50 αυτοκτονίες τον μήνα!),την ανεργία να φλερτάρει με τα όρια της κοινωνικής συνοχής και το 30%, και στους νέους να είναι πάνω από 60%,  τις κρυφές και φανερές σφυγμομετρήσεις (γκάλοπ), να δείχνουν καταβαράθρωση του άλλοτε πολιτικού κατεστημένου και σκηνικού, (επιτέλους το ποίμνιο συνήλθε και κατάλαβε πως κανένα ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ, και άρχισε να δείχνει σημάδια νοητικής ανάκαμψης τιμωρώντας πολιτικές και προσωπολατρίες χρόνων ολόκληρων), έπρεπε να βρεθεί γρήγορα μία λύση. Έτσι εντελώς  ξαφνικά από το «κονκλάβιο» βγήκε λευκός καπνός και όλοι αναφώνησαν και ανέκραξαν ανακουφισμένοι. ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ!!! (;;;).  Μήπως έτσι κατορθώσουν και μαζευτούν οι 180 για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και αποφύγουν τις κάλπες. Και αυτός ο ηγέτης όμως δεν μπόρεσε να «ξεφύγει» από την μοίρα των προκατόχων του και η φωνή του ακούγεται στεντόρεια μέσα στην Βουλή να αναφωνεί ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ! Με αυτά και με αυτά πορευόμαστε λοιπόν, με την διγλωσσία να είναι στο ζενίθ, τους μισθούς στο ναδίρ, τους Έλληνες πτωχευμένους και την χώρα  με πρωτογενές πλεόνασμα. Πολλά θαύματα ταυτόχρονα θα πούμε εμείς!!!  Οι ιστορίες που αναφέραμε παραπάνω για πρώην και νυν «σωτήρες & φωστήρες», είμαι μερικές μόνο από όλες αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια και απασχόλησαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.),  και την ελληνική κοινωνία για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υιοθετούμε ναι μεν, κανένα από τα γεγονότα τα οποία δεν αποδείχθηκαν επίσημα, τα καταγράφουμε όμως δε,  όπως καταγράφθηκαν στην μνήμη της κοινωνίας μας. Αποτελεί πάντως παγκόσμια πρωτοτυπία να έχουμε ένα έγκλημα διαρκείας τα τελευταία 20-25 χρόνια, με «θύμα» μία ολόκληρη χώρα & υπό-θύματα τους όλους τους Έλληνες και να μην υπάρχει θύτης!!!!  Επειδή κάποιοι «μυαλοπώληδες» θα πούνε πως δεν βλέπουνε μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό και την δική μας θέση, για αυτό λοιπόν, μέσα από ένα μαθηματικό πρόβλημα, ένα σταυρόλεξο,  που θα βάλουμε παρακάτω θα τους δείξουμε ξεκάθαρα και την δική μας θέση, άποψη και ιδέα για όλα αυτά.

Κάποτε ήταν τρεις (3), φίλοι που βγήκαν ένα βράδυ για φαγητό και να τα πούνε. Όταν ήρθε η ώρα για να φύγουνε, ζητήσανε από τον σερβιτόρο τον λογαριασμό. Ο σερβιτόρος τους είπε πως οφείλουνε τριάντα ευρώ, (30 €), και εκείνοι  έβγαλαν ο κάθε ένας τους από την τσέπη του δέκα ευρώ (10 €), και τα έδωσαν στον σερβιτόρο, ο οποίος και πήρε τα χρήματα και τα πήγε στον ιδιοκτήτη.  Ο ιδιοκτήτης βλέποντας τι έφαγαν οι τρεις φίλοι και τι τους ζήτησε ο σερβιτόρος του είπε. Έκανες λάθος στον λογαριασμό. «Τους κλέψαμε τους ανθρώπους». Ο λογαριασμός τους είναι είκοσι πέντε ευρώ. (25 €). Δίνει λοιπόν στον σερβιτόρο ένα πεντάευρω (5 €), να το επιστρέψει στην παρέα. Στον δρόμο της επιστροφής ο σερβιτόρος εκνευρισμένος που η παρέα δεν του έδωσε φιλοδώρημα αποφάσισε να το δώσει μόνος του στον εαυτό του. «Έσπασε» λοιπόν τα πέντε ευρώ (5 €), σε ένα διπλό       (2 €), το οποίο και έβαλε στην τσέπη του, και τρία μονά (1 €), δίνοντας στον καθένα τους από ένα ευρώ.  Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται λοιπόν είναι. Πόσα τελικά πληρώσανε ο καθένας από την παρέα για το φαγητό τους;  Έβγαλε ο κάθε ένας από την τσέπη του 10€, τρία επί δέκα σύνολο 30 ευρώ (3Χ10€= 30€), ο σερβιτόρος τους επέστρεψε στον καθένα από 1€, δηλαδή 10€-1€ = 9€, (έβγαλαν 10€, από την τσέπη τους και τους επιστράφηκε     1€), στο σύνολο όμως αυτό κάνει  3Χ9€=27€, και δύο ευρώ (2€), που έβαλε στην τσέπη του ο σερβιτόρος γενικό σύνολο, είκοσι εννέα ευρώ (29 €). Που πήγε το ένα ευρώ (1€), λοιπόν που λείπει από τους λογαριασμούς;  Αν βρείτε που πήγε το ένα αυτό ευρώ (1€), το οποίο φαινομενικά λείπει από τις μαθηματικές πράξεις, και αν ποτέ πραγματικά και ουσιαστικά έλλειψε αυτό το 1€, από όλους αυτούς τους λογαριασμούς, τότε θα έχετε φτάσει στην «καρδιά της πηγής».  Θα δείτε περίτρανα έστω και με τις παρωπίδες σας, πως δημιουργήθηκε το «δημοσιονομικό έλλειμμα», πως οδηγηθήκαμε στα μνημόνια και που βρέθηκε το «πρωτογενές πλεόνασμα». 

Αυτή είναι η θέση μας και η άποψη μας, για όλα τα παραπάνω και το μόνο που θα σας πούμε είναι πως:

“ΟΙ  ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΥΡΑ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ  ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ  ΘΕΣΕΙΣ.”

«Μια αληθινή δημοκρατική κοινωνία, μια κοινωνία που θα κυβερνάται από την γενική βούληση, απαιτεί ισότητα ιδιοκτησίας, τέτοια ώστε κανένας πολίτης να μην μπορεί ποτέ να γίνει τόσο πλούσιος ώστε να αγοράζει τον άλλον, και κανένας τόσο φτωχός ώστε να έχει την ανάγκη να πουληθεί. Ζαν Ζακ Ρουσσώ».   

Βυζαντινολογία και αερολογία. Είναι τεράστια τιμή κ.κ. του προεδρείου να προτείνετε στην Ακαδημία Αθηνών την έδρα της Βυζαντινολογίας για εμάς και παμμέγιστη πάλι  για εμάς,  αν μας την δώσουν.  Η Βυζαντινή αυτοκρατορία έχει μία πραγματική λαμπρή ιστορία χιλίων χρόνων, η οποία διδάσκεται όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα μεγαλύτερα ξένα πανεπιστήμια του κόσμου. Κρίμα για εσένα κ. νυν πρόεδρε(;)  και κ. πρώην πρόεδρε (;), οι οποίοι, αν δεν κάνουμε λάθος και δεν έχουμε εσφαλμένες πληροφορίες, η ομάδα που υποστηρίζετε αθλητικά έχει σαν έμβλημα της τον δικέφαλο αετό. Και δεν είστε μόνο εσείς υποστηρικτές αυτής της ομάδας αλλά και άτομα του στενού πυρήνα των μελών σας.

Επεξήγηση:   Ο δικέφαλος αετός είναι σύμβολο που απαντάται συχνά σε οικόσημα, εμβλήματα και σημαίες. Το σύμβολο συνδέεται με τη βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς τη βυζαντινή οικοσημολογία. Ο σταυρός και η σφαίρα στα νύχια του αετού αντιπροσωπεύουν τη διπλή εξουσία του αυτοκράτορα (κοσμική και πνευματική), και ο δικέφαλος αετός την κυριαρχία των βυζαντινών αυτοκρατόρων από την ανατολή έως τη δύση.

ΑΕΝΑΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΥΤΡΩΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ!!!

Η προτροπή μας λοιπόν προς εσάς είναι να «βουτάτε» καλά την γλώσσα σας στο μυαλό σας,  πριν γράψετε κάτι, (εάν και εφόσον αυτό υπάρχει.  σημείωση: το μυαλό).  Εκτός πάλι αν πρέπει να «έρθουμε» στα γραφόμενα πρώην συναδέλφου μας, ο οποίος στα social media, face book, σας έγραψε για «εγκεφαλικά αέρια».  

Όσο αφορά την έδρα της αερολογίας θα σας πούμε πως «δογματικά»,  θα ακολουθήσουμε την παραίνεση πρώην πρωθυπουργού, αλλά και το  απαύγασμα της λαϊκής μας σοφίας και θα σας διαμηνύσουμε πως «σεμνά και ταπεινά αυτή την έδρα,  την αφήνουμε για εσάς καθώς δεν μπορούν να σηκωθούνε  τα πόδια και να χτυπήσουνε το κεφάλι».  Την  συγκεκριμένη έδρα την κατέχετε επάξια εδώ και χρόνια ολόκληρα,  όχι απλά με πτυχία αλλά και με μεταπτυχιακά που θα ζήλευαν πολλοί.   

ΚΑΛΠΕΣ…..

Σας το έχουμε διαμηνύσει και στο παρελθόν. Ξεκινήστε το στήσιμο των εκλογικών κέντρων όποτε εσείς θέλετε. Μαζί αρχίστε και το τραγούδι που σας είχαμε παροτρύνει να λέτε. «Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα και ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά….». Μόλις ολοκληρώσετε το στήσιμο των εκλογικών κέντρων αναφωνήστε αποκαμωμένοι και ανακουφισμένοι «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ» και ολοκληρώστε την «εξόδιο ακολουθία σας», από το προεδρείο του συλλόγου και από την εργασιακή ζωή των εργαζομένων με το «επικό……. Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ», εκτός πάλι αν προτιμάτε την δημοτική παράδοση οπότε πιαστείτε χέρι-χέρι και αρχίστε: «στην στεριά δεν ζει το ψάρι ούτε ανθός στην αμμουδιά (δις), έχετε γεια βρυσούλες λόγγοι βουνά ραχούλες, έχετε γεια βρυσούλες & εσείς Σουλιωτοπούλες».   Θα σας δώσουμε μία συμβουλή, κ.κ. του προεδρείου ή  κ.κ. του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, (όπως μας την έδωσαν και εμάς κάποτε και προσπαθούμε να την τηρήσουμε στο ακέραιο),  αν και πολύ αμφιβάλλουμε αν θα την καταλάβετε, παρόλα αυτά εμείς θα κάνουμε την προσπάθεια μας.  

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ  ΑΚΟΥΩ, ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ…..

Με την υπογραφή της επιχειρησιακής σύμβασης τι γίνεται; Πάτε αργά και σταθερά; Μπράβο! Άντε στράτα-στρατούλα Εμείς να σας ευχηθούμε Bonne nuit et dieu anec vous!!!   

Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ