ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ - ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ

                                                            «ΟΙ  ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ»                                   ΑΘΗΝΑ 9/5/2014

Εδώ είμαστε. Πιστοί στην υπόσχεση μας, πως θα απαντήσουμε σε κάθε σας, ανακοίνωση επανήλθαμε. Μετά το τελευταίο σας παραληρηματικό  κρεσέντο, λεκτικό αλλά και γραπτώς, περί υπερωριών, (ποιοι τις έκαναν, από που τις έκαναν, και πόσα χρήματα έπαιρναν), επί Γαλλικής Διοίκησης και ειδικά επί του πρώην στελέχους της Τράπεζας, κ. J.M. Navarro, είμαστε εδώ γεμάτοι αγωνία για να σας ακούσουμε. Πιστοί οπαδοί της φράσης, «Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται», περιμένουμε να μας πείτε, ποιοι έπαιρναν χιλιάδες ευρώ, κάνοντας «τρελές» ώρες υπερωριών, πότε και από που τις έκαναν, όπως μας «απειλήσατε», στις ανακοίνωση σας στις 27/03/2014, αλλά και λεκτικά παραμονές του Πάσχα μπροστά σε ολόκληρη Δ/νση. Εμείς και την τελευταία δεκάρα που έχουμε πάρει την έχουμε δουλέψει και με το παραπάνω. 

Ελπίζουμε βέβαια η μνήμη σας, να μην παρουσιάζει και πάλι αυτά τα γνώριμα σε όλους μας, «κενά αέρος», και η ενημέρωσή σας να είναι πλήρης, σφαιρική,  ολική και όχι επιλεκτική όπως μας έχετε συνηθίσει. Αφού μας πείτε αυτά για τα οποία μας «απειλείτε», για να διαφωτίσετε κιόλας όλους τους συναδέλφους, έχουμε και εμείς μία παράκληση τόσο θερμή που φτάνει στα όρια της ικεσίας. Θα θέλαμε να μας πείτε ποιοι έπαιρναν τα τρελά μπόνους, επί Γαλλικής Διοίκησης. Τόσο τρελά που ακόμη και σε εποχές παχιών αγελάδων όπως τότε, το άκουσμα και μόνο των ποσών προκαλούσε ίλιγγους και λιποθυμικές τάσεις σε όσους το άκουγαν!

Βλέπουμε επίσης πως έχετε μία εμμονή ως προς τα χρόνια. Να σας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τα χρόνια σας, στην ζωή, ουδόλως μας απασχολούν. Δεν εργαζόμαστε άλλωστε ούτε στο ληξιαρχείο, ούτε σε κανένα γραφείο συνοικεσίων. Να είστε καλά, να είστε γεροί, να τα εκατοστίσετε και γιατί όχι, να τα χιλιάσετε κιόλας, σαν τον Μαθουσάλα! Τα χρόνια  όμως του εργασιακού σας βίου, μας ενδιαφέρουν τα μέγιστα, γιαυτό και τα έχουμε στο μικροσκόπιο. Να σας ενημερώσουμε λοιπόν ιστορικώς, πως οι δίπλες στην φουστανέλα του κάθε τσολιά είναι τετρακόσιες, (400). Κάθε δίπλα να μας θυμίζει κάθε ένα χρόνο υποδούλωσης του έθνους μας. Αυτό δεν σημαίνει πως γιορτάζουμε την 29^η Μαΐου, την αποφράδα ημέρα, της άλωσης της Βασιλεύουσας, (Φρίξον ήλιε, στέναξον γη, Εάλω η Πόλις,... ), αλλά την 25^η Μαρτίου, την ημέρα του εθνικού μας ξεσηκωμού και της εθνικής παλιγγενεσίας!  Αυτά για όσους, βαρύγδουπα μας προτάσσουν τα χρόνια τους.

 Επίσης να σχολιάσουμε πως τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε νομαδικές μετακινήσεις ορισμένων συναδέλφων. Αλλιώς έπεσαν για «ύπνο και αλλιώς ξύπνησαν, αλλάξανε πλευρό φαίνεται».

Αλλιώς τους είχαμε συνηθίσει, ως «πρωτοπαλίκαρα» κάπου αλλού, και αλλιώς μας βγήκαν στην πορεία. Ή είναι σαν τις «μέλισσες» που πετούν από λουλούδι σε λουλούδι - για να πάρουν τη γύρη, ή  έχουν πολύ ευμετάβλητο ψυχισμό οι συνάδελφοι. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς πριν κατασταλάξουν εκεί που είναι τώρα, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως προσπάθησαν να περάσουν και από αλλού, αλλά δεν έγιναν δεκτοί και σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν για τα απίστευτα. Το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πως ο «ενδιαφερόμενος» το μαθαίνει πάντα τελευταίος! Πραγματικά κωμικοτραγικές καταστάσεις. Έδρα όπου νυχτώσει ! Σαν τους νταλικέρηδες. Εμείς να δώσουμε μία συμβουλή σε κάποιους άλλους και να τους πούμε πως, ποτέ των ποτών δύο μισά δεν έκαναν ένα ολόκληρο, και είναι άκρως επικίνδυνο να στηρίζεται κάποιος σε δεκανίκια!

Εκεί που δίνουμε ρέστα όμως, (τρελαινόμαστε για την ακρίβεια), είναι η «μικτή άμυνα», που εφαρμόζουν κάποιοι. Η αλήθεια είναι, χάρμα ιδέσθαι. Για να γίνουμε πιο σαφείς θα χρησιμοποιήσουμε αθλητική ορολογία και μάλιστα καλαθοσφαίρισης, (basket ball).  Μπαίνουν μέσα στον όροφο όλοι μαζί, «άμυνα ζώνης», λέγεται αυτό, και το γυρίζουν σε man to man, (διασκορπίζονται), για μην ξεχνάμε και τις παλιές θεμελιώδεις αξίες άλλωστε, και δώστου οι φρούδες υποσχέσεις όπου χρειάζεται, και δώστου το αρειμάνιο ύφος όπου επιβάλλεται, και να οι βόλτες από τα γραφεία και να τα τηλέφωνα. (Αμαρτία τέκνα μου, θα το κάψετε το «αμαρτιόμετρο» !(sic) που λέει και η διαφήμιση).  Να προσέξουν θα τους πούμε εμείς, γιατί η άμυνα ζώνης την οποία εφαρμόζουν να μη γίνει η επικίνδυνη ζώνη του υποβιβασμού. Να ευχηθούμε με την σειρά μας καλή επιτυχία, στο νέο εγχείρημα του προεδρείου του Συλλόγου, την Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη, αν και εμάς το όλο εγχείρημα μας βρίσκει σκεπτικούς. Μας κάνει εντύπωση πως μια μικρή ετερόκλητη ομάδα, ένα τέτοιο ανομοιογενές αμάλγαμα,  με ευμετάβλητο ψυχισμό, θα τα καταφέρει. Διαφορετικός αριθμητής και διαφορετικός,  παρονομαστής για τον καθένα ! (Βαβέλ) !

Προς το ευερέθιστο προεδρείο του Συλλόγου.

 Σας το είπαμε πολλές φορές, αλλά στου κουφού την πόρτα, όχι απλά όσο θέλεις βρόντα που λέει ο λαός, αλλά πάρτηνα και φύγε λέμε εμείς. Οι απειλές σας λεκτικές και μη, καθώς και οι προπηλακισμοί σας, δεν περνάνε σε κανέναν. Με τακτική βασιβουζούκων και φωνάζοντας μέσα σε ολόκληρη Δ/νση στο εκπρόσωπο της συνδικαλιστικής μας παράταξης, «Ξέρουμε ποιος σου γράφει τις ανακοινώσεις», και «θα τα πούμε μετά το Πάσχα», δεν κάνετε τίποτε.

Το να προσπαθείτε να φιμώσετε με οποιονδήποτε τρόπο μια Συνδικαλιστική παράταξη πόσο μάλλον με τραμπουκισμούς, φωνές και εκτόξευση απειλών, δεν θα περάσει!  Εάν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφουμε μην τα διαβάζεται!  Εμείς αντιπαραθέτουμε  συνδικαλιστικό λόγο και επιχειρήματα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι ότι η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ είναι παράταξη αντιπροσώπευσης όλων των εργαζομένων που στηρίζεται σε ομάδα και όχι σε πρόσωπα και δεν έχει εξαρτήσεις. Αφήνουμε λοιπόν στην κρίση των συναδέλφων και των υπόλοιπων συνδικαλιστικών παρατάξεων να αξιολογήσουν τέτοιες νοσηρές συμπεριφορές.

Άλλωστε  ο παρονομαστής σας, στο «ξέρουμε ποιος τις γράφει» είναι αυτός!  «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» και από την άλλη δεν μπορούμε να καταλάβουμε την εμμονή σας,  με ΤΟΝ συντάκτη των ανακοινώσεων.

 Να σας πληροφορήσουμε επιτέλους, πως δεν είναι Ο συντάκτης αλλά ΟΙ συντάκτες!  Μάθετε να κλείνετε τα άρθρα σε όλες τις πτώσεις, για να μην είστε σε μόνιμη κατάπτωση. Αλήθεια τις δικές σας ανακοινώσεις ποιος τι γράφει;

Παρεμπιπτόντως θέλουμε  να σας ρωτήσουμε κάτι ακόμη . Για τις «ψυχές», των συναδέλφων μας, στην Κρήτη οι οποίοι από το τέλος Νοεμβρίου μέχρι και σήμερα –πέντε μήνες τώρα-, τελούν υπό καθεστώς «ομηρίας», και δεν ξέρουν ακόμη και σήμερα, αν την επόμενη ημέρα θα έχουν δουλειά, έχετε σκοπό να πάρετε κάποια θέση; Να κάνετε έστω την παραμικρή νύξη στην Διοίκηση, τι μέλλει γενέσθαι, με αυτούς τους ανθρώπους ή δεν είστε προεδρείο συλλόγου για αυτούς;  Εκτός πάλι αν οι αρμοδιότητες σας ξεκινάνε και σταματάνε, σε ευγενή αθλήματα όπως το τένις, σε θεατρικές παραστάσεις, και στην υγιεινή της Διοίκησης.  Εκεί που είναι ο κόσμος και τα ψηφαλάκια.

Πειθαρχικά συμβούλια και απονομή δικαιοσύνης επί Γαλλικής Διοίκησης.

Κάτω από άλλες συνθήκες θα λέγαμε ωραίο ανέκδοτο.

Δεν τολμάμε όμως ούτε αυτό να χλευάσουμε, σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής στους συναδέλφους που βρέθηκαν άδικα μέσα σε αυτά τα χωνευτήρια, σε αυτά τα κολαστήρια, όπου παιζόταν αυτό το θέατρο του παραλόγου, με ιδιαίτερη επιτυχία μάλιστα για τους πρωταγωνιστές του, -αυτούς που υποτίθεται  πως απένειμαν δικαιοσύνη-. 

Η δικαιοσύνη για τους Γάλλους σταματούσε στους σκοτεινούς, δαιδαλώδεις και νοτισμένους διαδρόμους του μυαλού τους και στο σύμπλεγμα των νησιών του Κον Ντάο της Γαλλικής Ινδοκίνας. Είχαν την τακτική των αγρίων και του μάγου του χωριού! (Πονάει χέρι; Ε! Τότε κόψει κεφάλι)!  Εντύπωση πάντως μας προκαλεί η στάση του προεδρείου του συλλόγου, το οποίο, όσο διάστημα (χρόνια ολόκληρα), αυτοί οι ανεκδιήγητοι «ηγεμόνες», υποτίθεται πως απένειμαν δικαιοσύνη δεν έβγαλε ούτε μία ανακοίνωση από την πλευρά του, στην οποία να στηλιτεύει την τακτική των Γάλλων. Μάλιστα αν η μνήμη μας δεν μας απατά, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, στο ψηφοδέλτιο του προεδρείου υπήρχαν δύο τέτοιες περιπτώσεις συναδέλφων οι οποίοι ένιωσαν, για τα καλά και από «πρώτο χέρι» τι θα πει «Γαλλική δικαιοσύνη», και οι οποίοι τιμωρήθηκαν άδικα πέρα για πέρα.

Το προεδρείο του συλλόγου πάνω από δύο χρόνια μετά την πώληση της Τράπεζας, θυμήθηκε επιτέλους να βγάλει ανακοίνωση καταδικάζοντας αυτή την τακτική, κάνοντας πράξη αυτό που λέει ο λαό μας, «το ποντίκι που βρυχάται». 

Συνάδελφοι θέλουμε να ζητήσουμε προκαταβολικά συγγνώμη γιατί θέλουμε να σας διηγηθούμε μία ιστορία, και από την στιγμή που έχουμε την πολυτέλεια του βήματος, επιζητούμε την ανοχή και την προσοχή σας.

Μία φορά και ένα καιρό μακριά από εδώ,  στην χώρα της Never land, ζούσαν δύο ηγέτες, δύο ταγοί, οι οποίοι είχαν τάξει τον εαυτό τους στο κοινό καλό. Η αλήθεια είναι πως οι απόψεις τους διέφεραν πολύ, τουλάχιστον φαινομενικά, (για το τι συνέβαινε παρασκηνιακά δεν βάζουμε και το χέρι μας στην «φωτιά» για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς ούτε καν το περνάμε από πάνω), για αυτό και πολλές φορές χρειάστηκε να συγκρουστούν με όλη τους την δύναμη και την φρουρά τους, πραίτορες και μη, για τα πιστεύω τους. Οι απώλειες ένθεν και ένθεν πολλές φορές ήταν μεγάλες.  Ώσπου μία μέρα ο ένας ηγέτης, αποφάσισε σαν γαλαντόμος και μεγάθυμος, να βοηθήσει συγγενικό πρόσωπο του άλλου ηγέτη στον επαγγελματικό του προσανατολισμό.  Και από τότε έζησαν σίγουρα,  αυτοί καλά και εμείς................. 

(βάλτε εσείς συνάδελφοι όποια λέξη θέλετε)

Καληνύχτα μας.

Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ