Oι κρυφοχουνταίοι του «Εθνικού Κήρυκα»

Χούντα εδώ, χούντα εκεί, χούντα λίγο παραπέρα. Πολλή κουβέντα στην 45η επέτειο του πραξικοπήματος του 1967, αλλά, ως συνήθως, ανερμάτιστη, της πλάκας, φθηνή, με στόχο τον εντυπωσιασμό. Πολλοί μας τα λένε... πολλά, άλλοτε ως κρυφοχουνταίοι, άλλοτε ως νοσταλγοί, άλλοτε για την επίτευξη οικονομικών και εμπορικών στόχων και άλλοι ως κοινοί ηλίθιοι.

Και επειδή καλό είναι ο καθένας να βλέπει πριν απ’ όλα τα του οίκου του, η δημοσιογραφία οφείλει να στέκεται στο ύψος της, διότι σε κάθε βήμα καραδοκούν η άμεση ή έμμεση απενοχοποίηση του φασιστικού φιδιού και η πριμοδότηση όσων ονειρεύονται τη δημοκρατική εκτροπή.

Δεν έχει σημασία εάν αυτό γίνεται στο όνομα «οικονομικών» συμφερόντων, «πολιτικής» στρατηγικής, τηλεθέασης / αναγνωσιμότητας ή απλώς λόγω «απαιδευσίας» και ελαφρότητας. Πολλή η κουβέντα για την εκπομπή Τράγκα στον ΣΚΑΪ με τους χρυσαυγίτες, πολλή κουβέντα για τη δημοσκόπηση στην «Ελευθεροτυπία» και το 30% «ήταν καλύτερα στη χούντα».

Ε, τώρα ήρθε άλλη μια λυπητερή από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου η ομογενειακή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» – η οποία καταχωρεί κάθε χρόνο ανήμερα της 21ης Απριλίου διαφήμιση του χουντικού Δημοσθένη Βασιλείου του συλλόγου «Ευρώτας» – προσέθεσε άλλη μια... «καταχώριση» (με το αζημίωτο) στο πάνθεον των φιλοχουντικών διαφημίσεων, αυτή τη φορά κάποιου Διονύση Πυλαρινού, του οποίου το όνομα «ξέχασε» να γράψει με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν... δική της.

Όσο για την επίσημη δικαιολογία του εκδότη του «Εθνικού Κήρυκα» για τη χουντοδιαφήμιση, ήταν εντελώς για γέλια: ισχυρίστηκε ότι «η εφημερίδα δεν έχει καν το νομικό δικαίωμα να αρνηθεί μια διαφημιστική καταχώριση με το κριτήριο ότι διαφωνεί με το μήνυμά της». Μια δικαιολογία αμήχανη και ανυπόστατη, η οποία δεν είναι, προφανώς, ικανή να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Κοινώς... τρία (χουντικά) πουλάκια κάθονται. Ή ακόμη σαφέστερα, είναι πιο επικίνδυνο από ό,τι φαίνεται το να παίζει κανείς απρόσεκτα με το... «πουλί» της χούντας.