Σε φιάσκο για την πολιτεία, έλλειμμα
εκατομμυρίων για τον ΛΑΓΗΕ και οικονομική καταστροφή για τους επενδυτές
εξελίσσεται η πάλαι ποτέ προβεβλημένη στρατηγική ανάπτυξης ανανεώσιμων
πηγών ενέργειας, ειδικώς στον χώρο των φωτοβολταϊκών.
Η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση στον χώρο της παραγωγής ενέργειας με τα ποικίλα πλεονεκτήματα και τα πολυδιαφημισμένα πραγματικά ελκυστικά κίνητρα για την κινητοποίηση επενδυτών, έχει πλέον καταρρεύσει, καθώς πολύ σύντομα αποκαλύφθηκαν η λανθασμένη στρατηγική ή καλύτερα η απουσία στρατηγικής, ο ερασιτεχνισμός στους έτσι και αλλιώς ανεπαρκείς σχεδιασμούς, τα λάθη στο επίπεδο των ρυθμίσεων, η πολυγλωσσία και οι διαφορετικές στοχεύσεις ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς.
Πάνω από όλα αναδείχθηκαν για μία ακόμη φορά η μειωμένη αξιοπιστία και η χαμηλή φερεγγυότητα του Δημοσίου ως αντισυμβαλλόμενου, στον οποίο οι ιδιώτες αποδεικνύεται ότι διαπράττουν μέγα σφάλμα όταν το εμπιστεύονται ακόμη και υπό την ασφάλεια συμβατικών σχέσεων.
Το τελευταίο πλήγμα στο «φιλόδοξο» σχέδιο της ανάπτυξης των ιδιωτικών επενδύσεων στον χώρο των φωτοβολταϊκών κατάφερε η επιβολή μίας επαχθούς εισφοράς πέραν των άλλων συσσωρευμένων προβλημάτων, τα οποία ήδη έχουν καταστήσει προβληματικές τις επενδύσεις αυτές, που έτσι και αλλιώς πρακτικά έχουν πλέον σταματήσει.
Η εισφορά αυτή απέδειξε ότι απέναντι στις εισπρακτικές ανάγκες του Δημοσίου δεν αντέχουν ούτε οι πιο σοβαρές στρατηγικές επιλογές ή μάλλον αυτές που θα έπρεπε να είναι σοβαρές στρατηγικές επιλογές. Στην προκειμένη περίπτωση ο χειρισμός του όλου θέματος από την αρχή ήταν τέτοιος που τελικώς υπονόμευσε την αναγκαία σοβαρότητα, που έπρεπε να χαρακτηρίζει το όλο εγχείρημα στον κρίσιμο αυτό τομέα της οικονομίας.
Η χαοτική κατάσταση, που δημιουργήθηκε με τις ανεξέλεγκτες επενδύσεις στον χώρο, στις οποίες παρασύρθηκαν και άτομα με ελάχιστη σχέση με το θέμα, ήταν κατ' αρχάς αποτέλεσμα του θεσμικού πλαισίου όπως διαμορφώθηκε. Στη συνέχεια, οι Αρχές βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις συνέπειες των αστοχιών και των λαθών τους και φυσικά, όπως συνήθως, συμβαίνει μετακύλισαν και την ευθύνη και το κόστος στην άλλη πλευρά.
Σήμερα, η μεγάλη αυτή ευκαιρία, που άλλες χώρες αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό, έχει εξελιχθεί σε μία ακόμη παθογένεια, τραυματίζοντας την αξιοπιστία του Δημοσίου, συσσωρεύοντας χρέη και καταδικάζοντας σε αποτυχία ένα σημαντικό επενδυτικό κεφάλαιο, που επενδύθηκε σε έναν πολλά υποσχόμενο - για άλλες σύγχρονες χώρες - κλάδο.
Η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση στον χώρο της παραγωγής ενέργειας με τα ποικίλα πλεονεκτήματα και τα πολυδιαφημισμένα πραγματικά ελκυστικά κίνητρα για την κινητοποίηση επενδυτών, έχει πλέον καταρρεύσει, καθώς πολύ σύντομα αποκαλύφθηκαν η λανθασμένη στρατηγική ή καλύτερα η απουσία στρατηγικής, ο ερασιτεχνισμός στους έτσι και αλλιώς ανεπαρκείς σχεδιασμούς, τα λάθη στο επίπεδο των ρυθμίσεων, η πολυγλωσσία και οι διαφορετικές στοχεύσεις ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς.
Πάνω από όλα αναδείχθηκαν για μία ακόμη φορά η μειωμένη αξιοπιστία και η χαμηλή φερεγγυότητα του Δημοσίου ως αντισυμβαλλόμενου, στον οποίο οι ιδιώτες αποδεικνύεται ότι διαπράττουν μέγα σφάλμα όταν το εμπιστεύονται ακόμη και υπό την ασφάλεια συμβατικών σχέσεων.
Το τελευταίο πλήγμα στο «φιλόδοξο» σχέδιο της ανάπτυξης των ιδιωτικών επενδύσεων στον χώρο των φωτοβολταϊκών κατάφερε η επιβολή μίας επαχθούς εισφοράς πέραν των άλλων συσσωρευμένων προβλημάτων, τα οποία ήδη έχουν καταστήσει προβληματικές τις επενδύσεις αυτές, που έτσι και αλλιώς πρακτικά έχουν πλέον σταματήσει.
Η εισφορά αυτή απέδειξε ότι απέναντι στις εισπρακτικές ανάγκες του Δημοσίου δεν αντέχουν ούτε οι πιο σοβαρές στρατηγικές επιλογές ή μάλλον αυτές που θα έπρεπε να είναι σοβαρές στρατηγικές επιλογές. Στην προκειμένη περίπτωση ο χειρισμός του όλου θέματος από την αρχή ήταν τέτοιος που τελικώς υπονόμευσε την αναγκαία σοβαρότητα, που έπρεπε να χαρακτηρίζει το όλο εγχείρημα στον κρίσιμο αυτό τομέα της οικονομίας.
Η χαοτική κατάσταση, που δημιουργήθηκε με τις ανεξέλεγκτες επενδύσεις στον χώρο, στις οποίες παρασύρθηκαν και άτομα με ελάχιστη σχέση με το θέμα, ήταν κατ' αρχάς αποτέλεσμα του θεσμικού πλαισίου όπως διαμορφώθηκε. Στη συνέχεια, οι Αρχές βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις συνέπειες των αστοχιών και των λαθών τους και φυσικά, όπως συνήθως, συμβαίνει μετακύλισαν και την ευθύνη και το κόστος στην άλλη πλευρά.
Σήμερα, η μεγάλη αυτή ευκαιρία, που άλλες χώρες αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό, έχει εξελιχθεί σε μία ακόμη παθογένεια, τραυματίζοντας την αξιοπιστία του Δημοσίου, συσσωρεύοντας χρέη και καταδικάζοντας σε αποτυχία ένα σημαντικό επενδυτικό κεφάλαιο, που επενδύθηκε σε έναν πολλά υποσχόμενο - για άλλες σύγχρονες χώρες - κλάδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου